17.yüzyıl klasik şiirimizin gelişim evresinin zirveye ulaştığı, şairlerin mana-ifade ekseninde yeni ve farklı arayışlar içerisine girdiği bir dönemdir. Bu yüzyılda bir yandan Klasik Üslup yoluna devam ederken diğer yandan da Sebk-i Hindî başta olmak üzere, Hikemî Üslup ve Mahallîleşme cereyanları şiir diline özellikle mana yönünden ciddi katkılarda bulunmuşlardır. Bu sebeple 17. yüzyılda kaleme alınan eserlerin hemen hepsi klasik şiirimiz içerisinde farklı bir değere sahiptir, denebilir. Hakkında sadece Âsım’ın Zeyl-i Zübdetü’l-Eş‘âr isimli tezkiresinden kısıtlı bilgi edinebildiğimiz Yârî’nin hayatına, kişiliğine ve şairliğine dair diğer bilgiler şairin şiirlerinden hareketle yapılan yorumlardır. Bu da şairin divanı üzerine yapılacak bir anlamlandırma çalışmasının kayda değer ve nitelikli sonuçlar ortaya koyacağına işaret etmektedir.

Nurgül KARAYAZI’nın hazırlamış olduğu transkripsiyonlu metninin esas alındığı bu çalışma ile Yârî Divanı hakkında yapılan çalışmalar bir ileri seviyeye götürülerek 17. yüzyılın divan sahibi şairlerinden Ahmed Yârî’nin sözvarlığının ortaya çıkartılması hedeflenmiştir. Çalışmamız Osmanlı şiiri çalışmaları içinde büyük yeri olan tahlil çalışmalarının sözlük biçiminde sunumu olarak da görülebilir.